Śmigło typu Szomański-Hamilton 658 z kolekcji Muzeum było częścią napędu samolotu typu LUBLIN R XIII, a ściślej dziewięciocylindrowego silnika Skoda-Wright J5Ab Whirlwind. Taki samolot był dwumiejscowym górnopłatem o konstrukcji mieszanej, uzbrojonym w jeden karabin maszynowy. Oznacza to, że jego załoga była dwuosobowa; skrzydła mocowano w górnej części kadłuba, a całą konstrukcję stworzono z metalu, drewna i płótna.
Śmigło wykonano z kilku sklejonych ze sobą warstw drewna jesionowego. Kształtem przypomina długą, płytką falę, która najpierw się lekko zagłębia, a potem delikatnie wznosi. Pośrodku, między łopatami śmigła, znajduje się kolista piasta, w której znajduje się jeden duży otwór i osiem mniejszych, okalających pierścieniem ten duży. Duży otwór służył do osadzenia śmigła na wale, a w małych tkwiły śruby mocujące je do piasty. Było ich aż tyle, gdyż śmigło przenosiło z silnika na powietrze dużą siłę. Krawędzie śmigła obito blachą mosiężną. Drewniane elementy śmigła pomalowane są czarnym lakierem, zabezpieczającym je od czynników atmosferycznych, zwanym Tonkilaque. Powierzchnia jednej z łopat śmigła jest w dwóch miejscach mocno zarysowana.
Jako że śmigła były podatne na zużycie, stosunkowo często je wymieniano. Nasz egzemplarz wyprodukowany został w czerwcu 1934 roku i nosi numer seryjny 5587. Numer wybity jest na piaście śmigła, wokół otworu w jej centralnej części.
