W projekcie „Sztuka w służbie ideologii. Wizerunek kobiety w plakacie socrealistycznym PRL-u” przypomniano wydarzenia i atmosferę jako panowała w Poznaniu i w Polsce w czasie tuż przed pierwszym masowym protestem przeciwko władzy komunistycznej PRL-u – Wypadkami Poznańskimi. W ramach prowadzonych warsztatów oraz zwiedzania z oprowadzaniem prowadzonym przez twórców wystawy (prawie dla wszystkich zwiedzających – także indywidulanie), a także przygotowań do wystawy – w gronie młodych osób, udało się przekazać informacje i ukazać dysonans pomiędzy propagowanym przez władzę ludową wizerunkiem szczęśliwej, pogodnej i beztroskiej klasy robotniczej – mieszkańców wsi i miast, a prawdziwym obrazem codziennego życia robotniczego Poznania, który zamanifestował się na transparentach w Poznaniu w czerwcowe dni ’56 roku. W ten sposób ukazaliśmy zwiedzającym i uczestnikom warsztatów drastyczną manipulację symbolami, próbę podporządkowania z ich pomocą odbiorców wprzęgnięcia cynicznego kłamstwa i obłudy w uniwersalny język sztuki, która ma przecież przekazywać prawdę o człowieku.
Poprzez ten mechanizm, poprzez zderzenie fikcji (która tylko aspirowała do roli odzwierciedlenia rzeczywistości oprawionej w ramy sztuki socrealizmu), z prawdą poznańskiej ulicy w Czerwcu ’56 wzmacnialiśmy zwłaszcza wśród odwiedzającej wystawę młodzieży i studentach poczucie tożsamości regionalnej i dumę z odwagi swoich dziadków. Staraliśmy się wykazać bliskość wielkich wydarzeń z historii Poznania z ich współczesnością i wyborami, jakie również i młode pokolenie podejmuje, i musi stale dokonywać. Oddziaływaliśmy również na poczucie związku młodzieży z przedstawicielami Powstania Poznańskiego Czerwca 1956 – także poprzez spotkania przedstawicieli tych pokoleń podczas naszej wystawy. Sposób ekspozycji wystawy i jej miejsce (dawny schron przeciwatomowy z lat 50-tych XX wieku) pomógł osobom zwiedzającym wystawę poznać atmosferę tamtych czasów i dzięki temu lepiej zrozumieć powody dla jakich “władza ludowa” wykorzystywała sztukę. Eksperci zaangażowani w realizację tej wyjątkowej wystawy, mieli okazję przedstawić zwiedzającym, wśród których przeważała młodzież założeń efektów socrealizmu, oficjalnej doktryny rozwoju ówczesnej sztuki, wprowadzonej wówczas przez władze Polski Ludowej.
W czynnej współpracy z Uniwersytetem Artystycznym, studenci mieli również okazję zapoznać się z ważnym, z punktu widzenia ciągłości historycznej, kanonem artystycznym, który obowiązywał przez szereg lat socjalistycznego ustroju w Polsce. Podczas kilku, zorganizowanych przy okazji trwania wystawy czasowej warsztatów dla młodzieży – uczestnicy – na zasadzie kontrastu z obowiązującym “wzorcem” kobiety socjalizmu mieli też okazję zapoznać się z prawdziwym, a jednocześnie tragicznym obrazem kobiety z czasów Powstania Poznańskiego 1956. Usytuowanie ekspozycji i następnie odwiedziny w Muzeum Poznańskiego Czerwca 1956 roku pozwoliło poznać rzeczywistości każdego dnia tamtego okresu – troskę o zapewnienie bytu rodzinie, a także poniżane i niejednokrotnie i utrata życia w katowniach UB.
Opracowano i wydano również broszurę edukacyjną – katalog wystawy oraz zrealizowano projekt internetowy – wirtualny spacer po ekspozycji.
Dofinansowano ze środków Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego w ramach programu Narodowego Centrum Kultury – Interwencje. Edycja 2022
